De eerste week in Cuba

De vlucht ging verbazend snel voorbij, ik zat naast een Cubaan die in Nederland woonde, dus ik kreeg nog wat tips mee. Hij was wel jaloers dat ik in Cuba ging wonen, in plaats van samen in Nederland, want hij had na 20 jaar nog steeds heimwee.
Het wachten op mijn koffers duurde extreem lang, ze bleken door de scanner gegaan te zijn en ze hadden 'nogal wat' telefoontjes aangetroffen. Dus koffers open. Ik had al snel door dat het voor mij geen consequenties zou hebben, dus ik heb ze niet teveel geholpen. Zij waren tevreden met hun buit, ik was toch nog tevreden met wat ze niet gevonden hadden. Vervolgens zijn alle serienummers opgeschreven en zijn ze in een verzegelde zak opgeborgen, wat zou kunnen betekenen dat ik ze weer kan claimen als ik terug vlieg naar Nederland.

's nachts aangekomen in het huis van Fortun, hij had van alles opgeknapt en opgeruimd, eten in huis gehaald, dus helemaal perfect. Ook van de buurt en familie kreeg ik een warm welkom, ooms die ik nooit heb gezien belden op om ons te feliciteren.

De eerste dagen zijn we voornamelijk bij mensen langs gegaan, hebben we wat spullen gekocht voor het huis, zoals een kraan, een trekker, kledinghangers, koffiezetter.
Er zijn spullen te koop, maar alleen in de grotere steden en de kwaliteit is vaak slecht. Ook gaat het alles behalve efficiënt; de koffiezetter stond bij balie 1, we krijgen een bonnetje mee om bij balie 2 af te rekenen. Uit de winkel pakken we de trekker en bij balie 2 kopen we ook nog wat schoonmaak spullen. Na 20 minuten, want de verkoopster heeft geen haast en maakt graag een praatje met iedereen, ook al staan er 12 mensen in de rij, zijn we aan de beurt en rekenen we af. Vervolgens weer terug naar balie 1 om de koffiezetter weer op te halen. Dan roept de vrouw van balie 2 dat we ons bonnetje moeten laten zien van de trekker. Hebben we die wel afgerekend ? Ja, een minuut geleden bij jou ! Vervolgens moeten we bij de uitgang ons bonnetje weer laten zien en moeten alle spullen ter controle weer uit de tas.

Fortun hoeft niet te werken (hij is lifeguard op het strand), omdat er overdag eigenlijk geen toeristen zijn. Het is hoogseizoen voor buitenlandse toeristen, maar die komen meestal aan het einde van de middag om de volgende ochtend weer te vertrekken. Dus eigenlijk zijn we allebei de hele dag vrij.
's avonds treedt hij op met zijn vader en nog een vader en zoon voor de toeristen. Helaas laat de gitarist het nog al eens afweten, wat voor hun een hoop geld scheelt. Per avond verdienen ze maar 2 a 4 CUC (staat gelijk aan de dollar), maar voor hen is het veel. Ze gaan nu op zoek naar een extra gitarist.

Het lastigst hier vind ik dat we redelijk 'vast' zitten. We hebben geen auto, geen fietsen en de bus verbinding is niet echt om op te vertrouwen. Heen lukt nog wel, maar dan is het onduidelijk hoe terug. Als we dan uiteindelijk met een taxi terug moeten, kost dat in verhouding erg veel geld.
Als alternatief voor de bus staan er bij steden en op belangrijke knooppunten langs de weg 'amarillos'. Als je een truck, tractor of auto hebt en je wilt tegen een klein tarief extra mensen meenemen, dan kan je je melden bij deze mannen in hun gele outfit. Die roept de bestemming en de kosten en dan kan je reageren als je meewilt. Zo kan het dus zijn dat je in je zondagse outfit in een truck klimt om op familie bezoek te gaan.

Maar over het algemeen zijn we hier samen heerlijk aan het genieten ! Lekker weer, uitzicht over zee, vrienden en familie die langs komen en samen op pad. 'We' hebben onze eerste vis van 6 kilo al gevangen ! En opgegeten !

Deel II..................

Ik heb een fiets ! Een supersnelle gele racefiets ! Met dank aan de sponsoring van Maarten en José. We hadden mijn wens om een fiets 'uitgezet', dat is de beste manier als je iets zoekt. Uiteindelijk kregen we een tip dat er een bijna nieuwe racefiets te koop stond bij een kennis in een dorp bijna 100 km verderop. Fortun is er met de bus en ander vervoer naartoe gegaan en in 4,5 uur terug komen fietsen !
Nu alleen nog wachten op een ketting voor zijn fiets, zodat we ook samen op pad kunnen.