Krabben

Eind maart is het hier krabben paartijd. Duizenden krabben gaan naar zee toe om te paren, de vrouwtjes blijven achter, de mannetjes gaan weer terug het land in.
Tegen zonsondergang begint de grote mars, eerst hoor je alleen geritsel, maar als je eenmaal 1 krab ziet, zie je ze allemaal.
Ze hebben een heel slecht richtingsgevoel, ze gaan gewoon rechtdoor (zijwaarts dus). Als er op hun pad een boom staat of een huis, gaan ze daar niet om-, maar overheen.
Dat betekent dat ze ook over ons huis heen kruipen. Onze lamellen en voordeur zijn van metaal, dus je hoort de poten, scharen steeds krassen. Onder de deur door zie je steeds een pootje steken, maar ze kunnen er gelukkig niet onderdoor.
Wel zit het trappenhuis vol, ze zitten op de treden, hangen aan het plafond.
Voor ons huis moeten ze de weg over en dat overleven de meeste niet. Ze steken hun scharen nog wel de lucht in, maar daar is de vrachtwagenband niet van onder de indruk. Degene die de banden weten te ontwijken, vliegen alle kanten op en proberen het naar een paar minuten opnieuw.
Vanaf ons balkon horen wij steeds het gekraak van krabben die niet op tijd wegkwamen. Ondertussen begint het ook steeds lekkerder te ruiken...
Om zelf over de weg te lopen is ook een uitdaging, want ze zijn onberekenbaar qua vluchtroute. Ik wil er liever geen raken, dus het is een soort hink-stap-sprong om ergens te komen.
Het schijnt nog een paar dagen dagen te duren en dan is het hopen op een flinke regenbui om de straat weer schoon te spoelen.